Od današnjeg dana u našem narodu počinje setva, u nekim krajevima se nosi seme u crkvu da se osveti.
Na dan 14. septembra obeležava se početak crkvene Nove godine, kada započinje novi godišnji ciklus prizivanja molitvenog zastupništva svetih po minejskom, mesečnom, bogoslužbenom krugu.
Tim povodom se u sedištima svih Crkava, tj. praktično u sedištu svake Eparhije, služi kolenopreklona molitva Gospodu da blagoslovi „venac godine“, da sačuva pravoslavlje u miru, da cela godina protekne dobro, da bog sve gradove i sva mesta sačuva nepovređene, da zaštiti hristoljubive vladare i narodu božijem daruje pobedu nad protivnicima. Moli se i za pobedu pravoslavlja nad krivoverstvom, za plodove zemaljske, za zdrav i „blagorastvoren“ vazduh, dobro vreme i izbavljenje od svih nevolja.
Sveti Amvrosije Mediolanski kaže da godinu treba početi u septembru u slavu Svetog Cara Konstantina, rođenog u Srbiji, u Nišu.
NASTAVAK NA SLEDEĆOJ STRANI BROJ 2…
U Vizantiji je dugo trajala dilema kada treba slaviti početak nove godine, da li u martu ili pratiti Vaskrs?
Odlukama Prvog i (potvrdom) Šestog Vaseljenskog sabora odlučeno je da se početak godine stavi u septembar, jer je oko jevrejske nove godine, Isus Hristos, ušavši u hram, oglasio godinu milosti Gospodnje. Dugo je još vremena uzelo dok se Nova godina nije počela jednoobrazno proslavljati 1. septembra po julijanskom kalendaru, tako je i u Srbiji sve do vremena Cara Dušana, Nova godina počinjala u martu.
Od 1989. godine ovaj dan se, na predlog Vaseljenskog Patrijarha, obeležava kao dan tvari Božije, odnosno svega od Boga stvorenog. Ovaj praznik pre svega podseća ljude na brigu o životnoj sredini i prirodi uopšte koja je nemarnim, neodgovornim i krajnje nehrišćanskim delovanjem čovekovim bolno ranjena i nasilnički ugrožena.
Od današnjeg dana u našem narodu počinje setva, u nekim krajevima se nosi seme u crkvu da se osveti. Pojedini rodovi slave danas krsnu slavu – Svetog Simeona Stolpnika.