Pravoslavna crkva i vernici 16. novembra slave Đurđic, praznik kojim se obeležava prenos moštiju Svetog Đorđa (Georgija) iz Nikomidije, gde je stradao u vreme cara Dioklecijana, u Lidu Palestinsku.
Pre nego što je preminuo, Sveti Georgije je zamolio svog slugu da njegovo telo nakon smrti odnese u Palestinu, gde je imao veliko imanje koje je razdelio siromasima. U njegovu, čast u Lidi je podignut velelepan hram u koji su prenete svetiteljeve mošti.
Brojna čuda dogodila su se na tom mestu, a još su brojniji vernici koji tvrde da im se nakon molitvi Sveti Georgije javljao u snovima, nakon čega su njihove molitve bile uslišene. Jedno od takvih čuda je i ono koje se desilo Stefanu Nemanji, koji je nakon što ga je svetitelj čudom spasao podigao crkvu i Manastir Đurđevi stupovi.
Sveti Georgije bio je rimski vojnik u gardi cara Dioklecijana, zatim tribun, a onda i vojvoda i carev savetnik. Nakon što je car otpočeo veliki progon hrišćana, Georgije je podelio svoja blaga siromašnima, a sam priznao da je hrišćanin.
NASTAVAK NA SLEDEĆOJ STRANI BROJ 2…
Zbog toga su ga danima mučili, a svetitelj je, uprkos mačevima, spaljivanju i otrovnim napicima, ostajao živ. Na kraju mu je odrubljena glava, a dan njegove smrti proslavlja se kao Đurđevdan, 6. maja.
Kao svetitelj i vojnik, Sveti Georgije proslavlja se i kao zaštitnik brojnih gradova i država, kao i vojske.
Neki posebni običaji vezuju se za dane koji slede po Đurđicu . Period od Đurđica do Mratindana, naziva mratinci ili vučji dani jer je Sv. Mrata (slavi se 24. novembra po gregorijanskom kalendaru) zaštitnik vukova. Po starim običajima u vreme mratinaca ništa se ne daje iz kuće, ne prede se vuna i ništa se ne pere. Krojači i obućari odmaraju, a žene ne rade ručne radove.
Ova sedmica daje i „vremenskuprognozu“. Prema verovanju, ako dani u njoj budu s maglom, zima će biti promenljiva, a ako bude vedro, zima će biti oštra i sa dosta mraza.